کد مطلب:122643 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:287

زندگانی امام حسن مجتبی
نام مبارك آن حضرت، «حسن» و كنیه اش ابومحمد و القاب شریفش: سید، سبط، امین، حجت، بر، نقی، زكی، زاهد و مجتبی است.

پدر بزرگوار امام حسن علیه السلام، علی علیه السلام و مادر مكرمه اش فاطمه علیهاالسلام می باشد. آن حضرت در شب سه شنبه پانزدهم ماه مبارك رمضان، در سال دوم و یا سوم هجرت به دنیا آمد و در سال چهل هجری بعد از شهادت پدر مظلومش، در سن 38 سالگی به مقام والای امامت منصوب شد و در سال پنجاه هجری به دستور معاویه ی پلید به وسیله ی همسر جفاكارش، «جعده» مسموم گشت و در روز 28 ماه صفر، در سن 47 یا 48 سالگی شهید و در بقیع دفن شد.

مدت امامت آن حضرت، 10 سال بود و در عدد فرزندانش اختلاف است؛ بعضی هشت پسر و هفت دختر و برخی پانزده پسر و هشت دختر و عده ای پانزده پسر و شش دختر برای آن حضرت نوشته اند.

هرچند امام حسن علیه السلام بعد از پدر بزرگوارش، از طرف پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله به امامت مسلمانان منصوب شده بود، ولی در اثر بی وفایی یارانش و نیرنگهای معاویه به خاطر مصالح اسلام و مسلمین، ناگزیر شد تن به صلح تحمیلی با معاویه بدهد و در این راستا رنجهای فراوان و آزارهای دردناكی را از دوست و دشمن كشید.



[ صفحه 131]